The first sentences that came to my mind after watching Saravan Forest Park were just a few words from the Green House song. Have you ever painted the sun blue, the tree pink or the mountain purple in childhood paintings? Older people have probably advised you with eyeglasses to correct these colors. But now is the time to achieve the dream of changing colors. Now, not in the blue of the sun or the pink tree, but until the breath blows in your lungs, everything is green and green and green /
If you want my opinion, God He himself is a fan of surreal style and has shown it as beautifully as possible in the paradise of Saravan. I recommend a trip to Saravan Forest Park not only to nature lovers, but also to those who are interested in painting, fans of the late Bob Ross with that memorable painting canvas, and even those who are not in any garden and something happened here.
Alibaba Tourism Magazine so that we can all breathe new life together in Saravan Forest Park and have fun Let’s watch this Gilani forest together.
Where is Saravan Forest Park?
Park Forest Saravan is located at km 17 of Rasht-Qazvin highway.
What is the access route to Saravan Forest Park?
eger از تهران You go to Saravan Forest Park, the most direct route is the Karaj-Qazvin highway. After that, you will enter the Qazvin-Rasht highway. Go along the highway until you pass Imamzadeh Hashem (AS). 20 km after Imamzadeh, you will see the entrance of the second phase on the west side of the road.
The best time to visit Saravan Forest Park What time is it?
سراوان در پاییز It is immersed in warm and vivid colors. Spring mixes the same vegetables with mild and pleasant weather and doubles the beauty of everything. But traveling in the winter may not be a good decision. Saravan winter weather is a bit cold.
The forest should be Saravan
Saravan forests are about 5,000 hectares and are as old as you want. That means they are only slightly smaller than Croatia, less than 1000 hectares! Of these, in 1970, a plot of land with a length of 7,600 and a width of 2 km was separated from the forest texture to become a forest park. Of course, separation does not mean the destruction or change of forest texture, but only the necessary work has been done to ensure the safety of tourists and their welfare.
Saravan Forest In addition to Its beauty and its very popular park have other attractions around it Is. For example, at a distance of 17 km from Saravan Park, you would reach a village of the same name. This village with its paddy fields, green nature and rivers, is a complete tourist attraction alone. To the south of the village, the Shah Abbasi Caravanserai, with a history of more than 500 years, still stands.
Old and original, like Saravan
Saravan Forest Park Sights of Rasht which in terms of beauty and charm is not less than other attractions in the north of the country such as the sea. With the difference that no matter how blue the sea is, Saravan is very green from the beginning to the end. Saravan forest is one of the oldest forests in Iran, which, thank God, has not yet been opened due to construction and natural and unnatural fires.
The access route to Saravan Forest Park is very straightforward and convenient. ت. If you move from Rasht. On Rasht Road, after about half an hour of driving, ie 17 km after starting the route, you will reach the entrance of the second phase of the park. I said the second phase, maybe like me, you think there is another phase. But do not bother yourself. The same door and the same Saravan forest park can be seen in this area. Which is not new among the attractions of Gilan. We were not, it was not a cultural heritage organization, it was not everything that is about tourism today, but it was Saravan forest. So in Saravan Forest Park, expect to see very old residents. The trees that God knows have been breathing for several years and refreshing the forest.
Some of the trees and plant species were planted by humans themselves in the forest park. These are the types of pine and cypress trees that have been gradually added to the collection of natural flowers and plants. Sylvester pine, Teda pine, silver cypress and zerbin are all hand-planted crops. I do not know why they were introduced into the natural ecosystem, but perhaps to separate the park from the rest of the forest.
Reading suggestion: The best sights of Rasht from history to entertainment But the native trees of Saravan Forest Park are nothing short of diverse. Basically, one of the reasons that makes Saravan the top of Iran’s forest parks is the variety of plant species, the like of which is rare even in the world. If you are a naturalist and a little familiar with plants and trees, you will find burdock, white pat, oja, prunes, alder, evangelical, willow, hornbeam and oak in the corners of the forest.
I do not know you, but I first saw the owl at the Darabad Wildlife Museum. That’s why watching owls without guard and rods is both scary and exciting for me. Saravan forest is not short of these animals. Woodpeckers, pheasants and partridges are wall-to-wall neighbors of owls.
If you have never seen a mink or even a rabbit or a squirrel up close, try your luck at Saravan Forest Park. Reptiles and insects are also regular guests of the North and are naturally native to the forest.
First time, first feeling
Maybe we’re used to it Wherever people set foot, we encounter a lot of garbage and damage. But this time it really is different. As soon as you pass the entrance of Saravan Forest Park, you come to your senses and see a garbage bag in your hand. One of those beautiful things that makes you feel good. Each tourist is given a garbage bag so that he does not look for the bin in the door and does not think of dumping waste in the middle of the forest.
Suggested reading: Know the destinations of autumn travel to northern Iran Keep the same good mood to enter Saravan Forest Park. In my opinion, the first encounter is the most lasting. Every feeling you have at that moment will always be recorded in your memory. What has probably remained lasting for many people is the undeniable beauty of Saravan.
Sit all the greenery you expect from a forest next to the tranquility and sound of birds. Now add the dim light of the sun and the cleanliness of the air and the ground. Believe me, this image is even more relaxing than Bob Ross’s painting frame.
If you walk to Sarava Forest Park early in the morning Do not leave and of course be a little lucky, the foggy and wolfish weather of the forest will be your advice. In general, the weather in Saravan Park is cooler than the surrounding areas. Spring and summer are pleasant where you can enjoy the excellent climate of Saravan without worrying about the high humidity of the north.
Saravan Forest Park is large and more importantly it is only a small part of the vast forest of Saravan Gives. So you might be a little worried about the park being out of reach, remote, or in a word, insecure. But this logical concern of yours will be alleviated by seeing the police station, which is only 100 meters away from the forest park area.
Of course, caution is the condition of reason. That is, do not go too far, do not go alone in the heart of the forest, and in short, be careful. But do not worry too much because the park environment is safe.
Why do you fall in love with Saravan Park?
Do not doubt that you will fall in love with it. But why? If you want my opinion, I say so because Saravan Forest Park communicates very well with humans. That is, everything that is in his heart is all about the nature and taste of people. The beauty of all its components can be touched. From the various animals and its fruitful and fruitless trees to its noisy rivers, they all sit in the heart of man.
If you have a little taste in nature and photography, Saravan Lake will make you enjoy this taste a hundred times over. It does not matter in what season you are a guest of Saravan Forest Park. Because there is always a masterpiece of vivid colors and patterns reflected in the heart of Lake Saravan and the rest of the forest. You can watch the color of each season in Saravan without any shortcomings.
Reading Suggestion: Square Rasht Municipality: Historic street and its unique sights The lake must be green!
If by any rare chance, none of the The sights of Saravan Forest Park did not excite you, I will show you the park winning card. Saravan Lagoon or Saravan Lake is one of the most spectacular and unforgettable places in Rasht. It does not matter if you call it a swamp or a lake, because its color is not like any other. It was the most beautiful lagoon I could have imagined. In short, Sarah’s sonnet is Saravan Lake.
Saravan Lagoon is not far from the park entrance . As soon as you pass the second phase of the park, turn left. A little further on, you will see a green meadow that leads to the heart of the forest. Do not doubt because you are both on the right track and staring at the right spot. This green route is nothing but Saravan Lake. So welcome to the canvas of nature!
The trees around the lake have a pest that covers the lake with moss. In addition to the beauty of Saravan Lagoon, its surroundings are full of very tall and green trees, which enhances the beauty of this part of the park. That is, if it were not for the trunks of these trees and the wooden pier next to the lake, the green color would have continued indefinitely in this frame. Boils fill two corners of your river. I read somewhere that the reason for the life of Saravan Lagoon is one of these rivers. Sefidrood and Siahroud are two famous rivers of Saravan, which are found in the eastern part of Sarvakleh Park.
Until we go around at night, let’s say that it’s for extinction Comfortable, the banks of these two rivers are very popular with travelers. If you go to Saravan Forest Park during busy times, be sure to stay in the corner of Sefidrood or Siahroud before sightseeing. This is because a large number of picnic tables and family roundtables are spread out in this area.
Reading suggestion: Amlash Sabz Gilan; Somewhere between Rasht and Behesht Run, run, run in the arms of the forest
I am one of those tourists who خیلی زود مسحور دیدنیهای طبیعی میشوم. آنقدر که دیگر بقیه تفریحات به دلم نمینشیند. ولی از آنجایی که خیلی از شما اینطور نیستید، برویم تا شما را با سرگرمیهای مختلف پارک جنگلی سراوان آشنا کنم. این شما و این باشگاه پینتبال جنگلی گیل!
شرایط و امکانات
اولین زمین پینتبالی که در جنگل ساخته شده باشگاه پینتبال پارک جنگلی سراوان است. زمینی تقریبا 2300 مترمربعی از جنگل را به این ورزش اختصاص دادهاند. حالا این که تعقیبوگریز با گلولههای رنگی بین درختان سربهفلک، چقدر لذت دارد را باتجربههای این کار باید بگویند. ولی یادتان باشد باید به صورت تلفنی و از قبل، روز ورودتان را رزرو کنید.
سن مجاز ورود به این باشگاه هم بالای 10 سال است. گروههایتان هم باید بین 8 تا 16 نفر باشد. دستکش و کلاه، لباس مخصوص، ماسک، گردنپوش، کلاه ویژه برای بانوان و… ازجمله تجهیزاتی است که خود باشگاه به شما میدهد.
درواقع بهنظر نمیرسد قسمت هیجانانگیز پینتبال در پارک سراوان، فقط مربوط به محیط جنگلی و طبیعت وحشی باشد. بلکه نورپردازی زمین پینتبال در شب و امکان گشتوگذار در تاریکی جنگل است که آدرنالین شما را خیلی بالا میبرد. سکوت جنگل و آرامش همه حیواناتی که نامشان را بردیم کمی مختل میشود ولی فکر کنم به تجربهاش میارزد.
برای عاشقان شکار و هفتتیرکشی
شاید شما هم در گروه شکارچیان قهار پرنده و خزنده و دونده و خلاصه همهجور حیوان بیزبان باشید. اگر اینطور است احتمالا با شنیدن اسم کبک و قراول، ناخودآگاه برای شکار در سراوان، وسوسه شدهاید. اما این هیجان را همین جا نگهدارید تا شما را برای تخلیه این حس وسوسهانگیز به جایی ببرم.
باشگاه تیراندازی پارک جنگلی سراوان، یک مکان حفاظتشده است که قطعا لذت شکار را ندارد. ولی انگار تدبیر خوبی برای سرگرم شدن طرفداران تیراندازی است. خلاصه که اگر پینتبال به اندازه کافی حالتان را سرجایش نیاورده، سری به این باشگاه تیراندازی بزنید.
پیشنهاد خواندنی: دریاچه سقالکسار ؛ همه چیز درمورد پاکیزهترین دریاچه شمالموزه یا واقعیتنما؟
چه اهل بازدید از موزه باشید چه نباشید، تضمین میکنم از موزه میراث روستایی گیلان خوشتان بیاید. این موزه اولین اکوموزه ایران است که در فضای روبازی از پارک جنگلی سراوان قرار دارد. حدود 260 هکتار زمین برای برپایی موزه میراث روستایی استفاده شده که ابعادش با مساحت هرچه که میشناسم قابل مقایسه نیست. به همین دلیل پیشنهاد میکنم برای تصور اندازه این موزه به دانستههای شخصیتان رجوع کنید.
فکر بکر بزرگ
جرقه ساختن اکوموزهای با موضوع زندگی روستایی در گیلان اولینبار بعد از زلزله رودبار در فکر دکتر محمود طالقانی زده شد. روند مطالعات، تصمیمگیری برای محل برپایی موزه و احتمالا خیلی دلائل دیگر که من از آنها بیخبرم، کار ساخت موزه را تا سال 83 عقب انداخت. ولی درنهایت شاهکار موزه میراث روستایی با خانههای واقعی که از مناطق مختلف گیلان به اینجا آورده شدند، ساخته شد.
اکوموزه چه فرقی با موزه دارد؟
اصولا اکوموزهها بخشی از زمینهای یک منطقه هستند که بافت ساختمانها، اکوسیستم، فرهنگ و هرچیزی که مربوط به آن منطقه باشد، را در آن جمع میکنند. یک یادآوری کوچک از تاریخ و اصالت آن ناحیه که گردشگران را با سبک زندگی، آداب و رسوم و واقعیتهای زندگی در آن ناحیه روبهرو میکند. همانطور که احتمالا خودتان هم فهمیدید، این موزه با موزههای عادی فرق زیادی دارد. مهمترینش هم این است که شبیه یک ماکتی از زندگی واقعی، قابل لمس و تجربه بوده و از مردمان بومی خودش جدا نیافتاده است.
چه چیزی انتظارتان را میکشد؟
با شروع بازدید از موزه میراث روستایی، وارد سرزمین دیگری میشوید. روستایی بزرگ که در آن خانههای بومی مربوط به بخشهای مختلف گیلان را میبینید. این خانهها را همانطور از محلشان برداشته و به این روستا آوردهاند. من هم اول تعجب کردم ولی کاملا درست است. خانههای مسکونی که از 7 روستای مختلف گیلان جمعآوری شدهاند. مثل خانه حاجتپور از روستای ایسبی یا خانه موسیزاده از روستای گیلانده تالش.
بعضی خانههای این روستا قدمت زیادی دارند. مثلا یکی از قدیمیترین خانهها، تقریبا 100 سال پیش ساخته شده و حالا از جاهای دیدنی رشت به حساب میآید. طبق آخرین اطلاعاتی که دارم تا همین حالا 35 خانه از این مجموعه وارد فهرست آثار ملی شدهاند. خانههای موزه در رده سنی بین 65 تا 180 سال قرار دارند و بخشهای مختلف زندگی روستای محل خودشان مثل سبک زندگی و صنایع دستی آن منطقه را نشان میدهند.
فقط تماشا کافی نیست
گفتیم و گفتیم ولی تعریف خشکوخالی آدم را راضی نمیکند. به قول آندره ژید: «برای من خواندن این که شنهای ساحل نرم است کافی نیست، میخواهم پاهای برهنهام آن را حس کند.» حالا من هم راه حلی برای درک بهتر همه آنچه از پارک جنگلی سراوان برایتان گفتم، به نظرم میرسد. بیایید کمی بیشتر در دل این تابلوی نقاشی فرو برویم. اگر بخواهیم از هرچه که دیدیم لذت بیشتری ببریم چارهای بهجز تجربه آنها نداریم. پس میرویم تا با پای برهنه، همه دیدنیهای پارک سراوان را لمس کنیم.
دل را به مرداب بزن!
مثلا همين مرداب سراوان که این همه تعریفش را کردم. چرا یک بار امتحانش نکنید؟ دو یا سه تا قایق پدالی شبیه قو کنار همان اسکله چوبی که گفته بودم، پهلوگرفتهاند. یعنی اگر کسی کرایه نکرده باشد، احتمالا آن گوشه و کنار پیدا میشوند. میتوانید قایق را کرایه کنید و قلب سبز دریاچه سراوان را بشکافید.
مسیر زیبای مرداب به سمت جنگل، آنقدر حال آدم را خوب میکند که دلش برای برگشتن تنگ نمیشود. شبیه آلیس در سرزمین عجایب، هرچه بیشتر پدال میزنید، جادوی مرداب بیشتر شما را در خودش غرق میکند. تکی یا چند نفره، صبح یا عصر، پاییز یا بهار، فرقی ندارد، قایقسواری در دریاچه سراوان همهجوره خوش میگذرد.
موتور اینجا، آنجا، همه جا
به هر جاذبهای در ایران که سرمیزنم بالاخره ردی از موتور پیدا میکنم. انگار موتورسواری پای ثابت همه تفریحات ما ایرانیها است. پارک جنگلی سراوان هم از این نصیب، بیبهره نماندهاست و مکانی برای کرایه موتور چهارچرخ دارد.
ولی از حق نگذریم موتورسواری در آبوهوای دلچسب سراوان و میان پیچوخمهای جنگل، خیلی بیشتر از حد انتظار به آدم میچسبد. یعنی کل تفریحات انسانساز پارک یک طرف است و حالوهوای موتورسواری در جنگل یک طرف دیگر.
نزدیکترین تجربه به حیات روستایی
نوبتی هم که باشد، نوبت به بازدید از موزه میراث روستایی میرسد. میان جاهای دیدنی رشت، این موزه هم جاذبههای زیادی دارد و هم تماشایش لطف دیگری. سیروسیاحت در موزه میراث روستایی شما را با خیلی از مراحل زندگی مردم مناطق متفاوت گیلان آشنا میکند. مسجد، کوره ذغالگیری سنتی، انبار برنج، قهوهخانه سنتی، باغچه سبزیجات و صیفیجات و کشتزار برنج فقط بخشی از قسمتهای این روستای جذاب است.
پیشنهاد خواندنی: مراکز خرید رشت؛ فرصتی برای تفریح و خریدیک روز روستایی شوید
بهترین بخش این اکوموزه برای من، آن جایی است که خانمهای گیلکی با لباسهای محلی، مشغول پخت غذاهای خیلی خوشمزه گیلانی هستند. اصلا اگر از من بپرسید، همین بوی نان محلی، آش داغ، باقلاقاتق و کباب ترش، رنگ واقعیت به موزه میراث روستا میبخشد.
البته اجرای کنسرتهای موسیقی، مراسم سنتی شب یلدا، جشنوارههای تابستانی، بازیهای محلی مثل کشتی گیلهمردی و خیلی مراسمهای آیینی دیگر هم هستند که حس زندگی روستایی را به آدم منتقل میکنند.
ساعت کاری
یادتان باشد اگر جمعه را برای رفتن به موزه انتخاب کنید، در هر بازه زمانی مجاز به بازدید هستید. اما باید بدون راهنمای موزه همه بخشهای روستا را ببینید. در روزهای دیگر ساعت بازدید از 9 صبح شروع میشود. اگر در شش ماه اول سال باشید تا 6 عصر موزه باز است. درغیر این صورت تا 5/4 عصر فعالیت میکند، ولی درعوض همه قسمتهای این موزه دوصدهکتاری را با کمک راهنما تمام میکنید.
دوربین، بهترین همراه این سفر
پارک جنگلی سراوان بهشت گمشده همه عکاسهای طبیعت است. در هر فصلی از سال و در هر زمانی از روز حتما سوژه و چشمانداز حیرتانگیزی برای عکاسی پیدا میکنید. اصلا حتی اگر عکاس حرفهای هم نباشید، این مقدار از رنگولعاب، شوق ثبت لحظات را در شما بیدار میکند.
دریاچه سراوان، حیوانات رنگارنگ، آبنما و چراغهای روشن در دل شب، همهشان قابهای زیبایی هستند که آدم دوست دارد با خود به خانه ببرد. برای همین، ناخودآگاه دستبهکار میشود. با دوربین حرفهای، آماتور یا حتی با دوربین گوشی، همه لحظههای سبز سراوان را ثبت میکند.
فصل تابستان و بهار سبزی طبیعت سراوان را بهتر منعکس میکنند. اما برای یک عکاس خوشذوق، پاییز پارک جنگلی سراوان دستکمی از بهارش ندارد. دوره حکومت رنگهای گرم بر جنگل سراوان، یکی از بهترین زمانها برای گرفتن تصاویر پر از رنگ است.
اینجا هوا همیشه دونفره است!
شما را نمیدانم، اما من با یک جف ت کتونی معمولی، گوشی شارژشده و هندزفری، سریع اشتیاقم برای پیادهروی میجوشد. حالا همین عشق به سابیدن کفش روی آسفالت پیادهرو را بگذارید کنار آن مسیرهای کمنظیر داخل جنگل که قدمبهقدمش قشنگ و رنگارنگ است.
اصلا هوای سراوان را برای پیادهروی ساختهاند. خلاصه که این جا تقریبا همیشه هوا از آن مدلهایی است که دوست داریم به جز همراهی هندزفری، با دوستان دیگری قدم بزنیم! این شما و این جادههای سبز پارک جنگلی سراوان. یادتان باشد به جای من هم خوش بگذرانید.
پیشنهاد خواندنی: سوغات رشت؛ خوراکیهایی بینظیر شهر بارانلذت از مسیر، در قلب مقصد
مژده به همه طرفداران مسیرهای سفر! یعنی همه کسانی که مسیر و جاده برایشان از مقصد خوشمزهتر است. احتمالا یک آدم شبیه شما که عاشق جاده بوده این طرح را در پارک جنگلی سراوان پیاده کردهاست. جادههایی در پارک وجود دارند که شما میتوانید با ماشین، در آنها رانندگی کنید.
شب بمانیم؟ نمانیم؟
کلا شبمانی در طبیعت هم مهارت میخواهد و هم آدم خودش را. در پارک جنگلی سراوان هم برای کمپینگ در شب، باید هردوی این شرایط جور باشد. حتما از چادر مناسب با جای کافی، کیسه خواب، چراغ قوه، وسایل لازم برای روشن کردن آتش و هرچیز دیگری که به نظرتان لازم هست، استفاده کنید.
الان با توجه به شرایط کرونایی شاید قوانین پارک تغییر کرده باشد. اما تا چند وقت پیش امکان چادر زدن روی سکوهای مشخص، و شبمانی در پارک جنگلی سراوان وجود داشت. اگر مثل من اطلاع دقیقی ندارید. قبل از برنامهریزی حتما با مسئولین پارک تماس بگیرید.
قدمرنجه از شما، پذیرایی از آنها
آلاچیقها، میز و نیمکتهایی هم برای نشستن و استراحت وجود دارد. آن دسته از عزیزانی که تا باربیکیو نباشد از سفرشان لذت نمیبرند هم اصلا نگران نباشند. منقلهای کبابپزی برای این مسافران اهل دل گذاشتهاند تا بساط کبابشان را بهراه کنند. اگر هم دوست داشتید در جایی دیگر از پارک آتش درست کنید، بهتر است در جاهایی باشد که مردم قبلا آتش درست کردهاند.
خیلی هم دستخالی نروید!
این توصیهها را بیشتر به کسانی میکنم که قصد کمپ زدن و اسکان در پارک جنگلی سراوان را دارند. مثلا یادتان باشد غذا و آب به مقدار معقولی بردارید. یعنی نه آنقدر که کوله و ساکتان سنگین شود و نه آنقدر که اگر بوفهای نبود، از تشنگی و گرسنگی عذاب بکشید. کیسه خواب هم برای ماندن در شب ضروری است.
نکاتی هم هست که به درد همه میخورد. مثلا اینکه حتما دوربین عکاسی با خودتان ببرید. نصف لذت گردش در اطراف دریاچه سراوان و جنگل، در عکاسی از منظرههایش خلاصه میشود. اگر اهل پیادهروی هستید، حتما کفش مناسب پستی و بلندیهای جنگل، بپوشید. برای در امان ماندن از گزیدگی هم پماد ضدگزش حشرات را استفاده کنید.
توصیه آخر بیشتر به ماجراجویان و آدمهای اهل کندوکاو مربوط میشود. قسمت زیادی از جنگل سراوان جزو پارک نیست از طرفی هم قدم زدن در مناطق بکر و کم رفتوآمد همیشه وسوسهبرانگیز است. اگر خواستید دل به جنگل بزنید حتما این کار را با یک راهبلد ترجیحا زرنگ محلی انجام دهید.
پیشنهاد خواندنی: صفر تا صد فرودگاه رشتچه زمانی چه رنگی است؟
آبوهوای پارک جنگلی سراوان آنقدر خوب است که تقریبا نمیتوانم یک زمان مشخصی را برای سفر به آن توصیه کنم. میماند سلیقه شما و این که دوست دارید جنگل سراوان را در چه رنگهایی تماشا کنید. در هر فصلی از سال، سراوان آینه تمام قد همان فصل میشود. زمستان و پاییز و بهار را از رنگولعاب درختان سراوان میتوان تشخیص داد.
البته بیشتر زمانهای سال، سراوان سبزی خودش را حفظ میکند. ولی مثلا در پاییز غرق در رنگهای گرم و زنده میشود. بهار هم همان سبزی را با هوای لطیف و مطبوعی مخلوط و زیبایی همه چیز را دوبرابر میکند. اما سفر در زمستان شاید تصمیم خوبی نباشد. هوای زمستان سراوان کمی سرد است. با این حال اگر طاقت کمی سرما را داشته باشید، تماشای منظره کمنظیری از جنگل سفیدپوش را ازدست نمیدهید.
چطوری پیدایش کنیم؟
بهترین راه برای پیدا کردن پارک جنگلی سراوان و کلا جاهای دیدنی رشت استفاده از نقشه گوگل است. ولی بهطورکلی پارک جنگلی سراوان در کیلومتر 17 اتوبان رشت قزوین قرار دارد.
این پارک بین رشت تا سیاهکل، در ناحیه جنگلی سراوان واقع شدهاست و از شرق به اتوبان رشت قزوین میرسد. اگر از پارک به سمت جنوب مسیرتان را ادامه دهید به روستای کچا و از سمت غرب به روستای بهدان میرسید. از سمت شمال هم به جاده نیروگاه راه دارد.
اینها را به یاد داشته باش!
برای سفر به پارک جنگلی سراوان بهتر است از قبل، درباره ساعت بازدید، آدرس دقیق و تلفنهای ضروری مرتبط به پارک اطلاعاتی داشتهباشید. مثلا ساعت کاری پارک در مناسبتهای رسمی ممکن است تغییر کند. در حال حاضر پارک جنگلی سراوان از ساعت هشت صبح تا 9 شب باز است. درصورت نیاز هم میتوانید با شماره 01334512503 تماس بگیرید.
از کجا و چطوری برویم؟
اگر از تهران به پارک جنگلی سراوان میروید، سرراستترین مسیر، اتوبان کرج قزوین است. بعد از آن وارد اتوبان قزوین رشت میشوید. اتوبان را آنقدر جلو بروید تا امامزاده هاشم(ع) را رد کنید. 20 کیلومتر پس از امامزاده ورودی فاز دوم را در غرب جاده میبینید.
برای کسانی که در شهرهای غربی و شمالغربی کشور زندگی میکنند، احتمالا شهر قزوین کلید رسیدن به پارک جنگلی سراوان است. مثلا از شهرهای غربی باید اول به قزوین بروید. بعد از آن، وارد اتوبان قزوین رشت شوید.
کلا همه مسیرها به جاده رشت قزوین ختم میشود. ساکنان شهرهای شمالی و شمالشرقی هم باید اول به لاهیجان و بعد به جاده سیاهکل بروند. این افراد دیگر نیازی به رفتن به رشت ندارند. میانبری در جاده سیاهکل هست که به اتوبان رشت قزوین میرسد. سه کیلومتر بعد، پارک جنگلی سراوان قرار دارد.
کجا بمانیم؟
پارک جنگلی سراوان هم دسترسی خوبی دارد و هم موقعیت مناسبی برای اقامت. یعنی از بابت ماندن در این ناحیه خیالتان راحت باشد. روبهروی پارک خانههای روستایی و ویلاهایی هست که میتوانید آنها را برای چند شب اجاره کنید. علاوهبراین، پارک جنگلی سراوان فاصله زیادی تا رشت ندارد. تقریبا نیم ساعت رانندگی لازم است تا به رشت برسید. در رشت هم میتوانید از مهمانپذیرها، اقامتگاههای بومگردی و هتلها استفاده کنید.
اگر اهل کمپینگ و خوابیدن در چادر باشید که کارتان خیلی راحتتر میشود. سکوهای داخل پارک، جای خوبی برای چادر زدن هستند. سرویس بهداشتی هم در همان اطراف وجود دارد. بهتر است به امکانات پارک اکتفا نکنید و کمی وسایل ضروری همراه خودتان برای اقامت در شب ببرید.
خداحافظی نمیکنم…
هرچه من بگویم و شما بشنوید، باز هم آن تجربه درخشانی که با پای خودتان رقم میزنید، یک مزه دیگری دارد. پارک جنگلی سراوان آنقدر زیبا است که رویایی و دور بهنظر میرسد ولی واقعا تا رسیدن به آن یک کولهپشتی و مشتی اشتیاق سفر لازم دارید. بهخصوص اگر در فصل مناسبی مثل بهار و تابستان هستید، مطمئن باشید این سرزمین سبز افسانهای ارزش چند ساعت رانندگی و کمی خستگی راه را دارد.
پس حرفمان را همینجا نیمهکاره میگذارم تا شما با تجربههای جدیدتان از پارک جنگلی سراوان کاملش کنید. منتظرتان هستم.
